Na 75-lecie Stalowej Woli [VIDEO]

Dokładnie 75 lat temu, 31 stycznia 1938 roku ówczesny Minister Spraw Wewnętrznych Sławoj Składkowski nadał nazwę Stalowa Wola osiedlu. Z tej okazji w MDK odbyły się kolejne Wniebogłosy…

W tym roku przypada 75. rocznica narodzin naszego miasta. Dlaczego rok 1938 można by uznać, za datę powstania naszego miasta? 31 stycznia 1938 roku nazwa Stalowa Wola oficjalnie zaistniała w ogólnopolskiej przestrzeni publicznej. Tego dnia ówczesny Minister Spraw Wewnętrznych Sławoj Składkowski nadał nazwę Stalowa Wola osiedlu dla pracowników umysłowych i fizycznych Zakładów Południowych, łącznie z całym terenem fabrycznym tych Zakładów, położonym w obrębie gromady Pławo, gminy Nisko, w powiecie niżańskim, województwie lwowskim.

Większość pierwszych mieszkańców naszego miasta stanowili ludzie młodzi, nie stroniący, rzecz jasna, od zabaw i rozrywek. W poszukiwaniu głębszych doznań artystycznych czy dancingowych przyjemności organizowano weekendowe wypady pociągiem do Lwowa czy Krakowa. W samej Stalowej Woli już w lutym 1939 roku odbył się pierwszy bal karnawałowy. Panie w eleganckich toaletach, panowie we frakach bawili się znakomicie w salach hotelowego kasyna (budynek zajmowany dziś przez Urząd Miasta). Nauka śpiewu i wychowanie muzyczne zajmowały szczególne miejsce w przedwojennej szkole. W kwietniu 1939 roku chór miejscowego gimnazjum i liceum zaprezentował się na falach lwowskiej rozgłośni Polskiego Radia, gdzie występując u boku legendarnych Szczepka i Tońka zaśpiewał pieśń autorstwa swych nauczycieli: Marii Kossowskiej (słowa) i Juliana Krokosza (muzyka), zaczynającą się od słów:

W latach 30. muzykowano przede wszystkim w kręgach rodziny i przyjaciół, w prywatnych domach, na piknikach, przy każdej okazji chętnie grając i śpiewając. Jedną z ulubionych rozrywek stanowiło również słuchanie muzyki, co było o tyle łatwe, iż Stalowa Wola była bodaj jedynym miastem w Polsce w pełni „zradiofonizowanym”. Do każdego mieszkania doprowadzony był kabel antenowy. Wystarczyło włożyć wtyczkę do kontaktu i radio grało. Ludzie zjeżdżający tu z różnych stron kraju miewali własne preferencje muzyczne. Zagłębiacy szczególną estymą darzyli swego krajana Jana Kiepurę, kresowiacy uwielbiali wykonawców z kręgu Wesołej Lwowskiej Fali, przybysze z centralnej Polski podziwiali gwiazdy warszawskich kabaretów, takich jak Hanka Ordonówna, Mira Zimińska, Mieczysław Fogg, chóry Czejanda, Juranda czy Dana. A wszyscy uwielbiali aktorów przedwojennego kina, wykonujących piosenki z cieszących się wielką popularnością polskich filmów. W domowym repertuarze wyjątkowe miejsce zajmowały zawsze pieśni patriotyczne i wojskowe.

Do wspólnego śpiewania wykorzystywano każdą sposobność. Przyszedł czas, by udowodnić, że kolejne pokolenia mieszkańców hutniczego grodu pod względem talentów wokalnych, a przede wszystkim chęci do dobrej zabawy, od swych poprzedników nie są gorsze! Stąd pomysł na Wniebogłosy urodzinowe.

Do wspólnego śpiewania, jak za czasów naszych dziadków zachęcał MDK w czwartkowy wieczór. Piosenki tak lubiane i chętnie wykonywane ponad pół wieku temu odżyły na scenie dzięki stalowowolskim chórom. Na deskach stanął: Mały Cantus – „Ptaszek z Łobzowa”, Cantus – „Ach śpij kochanie”, Puellarum Cantus – „Ada, to nie wypada!”, Chór Kameralny – „Powróćmy jak za dawnych lat”, Chór Lasowiacy – „Tylko we Lwowie”, Chór UTW – „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, Chór Gaude Vitae – „Na pierwszy znak”, Chór Gaudium – „Tango Milonga”, Chór Soliarność – „Piosenka przypomni Ci” oraz połączone chóry- „Stalowa Wola”. Przy fortepianie zasiadł Bartosz Kanach, a słowo wygłosił Marek Wiatrowicz.