Podaruj 1% małej Oli ze Stalowej Woli

Oleńka jest śliczną dziewczynką. Choć jest taka mała cierpi na wiele chorób. Możemy jednak ulżyć jej w cierpieniu przekazując dla niej 1% swojego podatku. Taki dar nic nas nie kosztuje. Ot kilka znaków umieszczonych w zeznaniu podatkowym…

Przepuklina oponowo rdzeniowa odcinka L-S, wodogłowie, pęcherz neurogenny, niedowład kończyn dolnych, deformacja stopy prawej- te medyczne nazwy mogłyby przerazić niejednego dorosłego. Oleńka zmaga się z tymi chorobami na co dzień. Na szczęście otoczona miłością rodziny każdego dnia pokonuje ogromne trudności. Leki, rehabilitacja, wyjazdy do szpitali i wszystko to, co nazywamy po prostu leczeniem kosztuje mnóstwo pieniędzy.

W dzisiejszych czasach nie jest łatwo, na wszystko brakuje pieniędzy. By świat stał się lepszy, by uśmiech gościł częściej na twarzy dziewczynki musimy pomóc.

- Do 36 tygodnia ciąży wszystko było ok. - tak wówczas mówił lekarz w prywatnym gabinecie, do którego chodziłam od zawsze. Wyniki 3-krotnego USG były wg lekarza prawidłowe: "...kręgosłup wykształcony prawidłowo..."- czytam w opisie badania ultrasonograficznego. W 36 tygodniu podczas kolejnej wizyty upierałam się, że coś czuję, że coś jest nie tak... i wówczas podczas badania (kolejnego) USG po raz pierwszy padło słowo „wodogłowie?”. Dokładnie tak lekarz zapisał w karcie ciąży. To był 22 czerwca 2009 r. - tej daty nigdy nie zapomnę, chociaż nie pamiętam nawet jak wyszłam z gabinetu... Łzy spływały po policzkach i nie mogłam przestać płakać, w głowie szum i krążące pytania: jak to? dlaczego? Może się myli? Przecież wszystko było ok... 23 czerwca Szpital Powiatowy w Stalowej Woli… Tu prawie godzinne USG i diagnoza: rozszczep kręgosłupa w okolicy lędźwiowej, skierowanie do Wojewódzkiego Szpitala Nr 2 w Rzeszowie. Tu od 29 czerwca kolejne badania, potwierdzenie diagnozy, konsultacja z chirurgiem dziecięcym i oczekiwanie na czas, kiedy Olunia zechce nas zobaczyć. Najdłuższe 9 dni w moim życiu: setki myśli, pytań, lęk czy Ola przeżyje, czy sobie poradzi, czy my sobie poradzimy... Pamiętam jak ciągle powtarzałam: „Nie bój się malutka, damy sobie radę, zobaczysz” – wspomina mama Oli.

8 lipca 2009 r. o godz. 20.10 Ola urodziła się przez cesarskie cięcie. Po konsultacji chirurg dziecięcej- lek. H. Urban, (która do chwili obecnej sprawuje opiekę medyczną nad dziewczynką) ochrzczono Oleńkę i zabrano na blok operacyjny. W nocy z 8 na 9 lipca przeszła operację zamknięcia przepukliny i plastykę kręgosłupa.Do 13 lipca przebywała na OIOM- ie, jej mama natomiast na Oddziale Położnictwa Obserwacyjno- Izolacyjnego z głęboką anemią. - Pamiętam jak po raz pierwszy zobaczyłam Olunię- mój mąż zawiózł mnie do niej na wózku i pozwolono nam zobaczyć córeczkę... Była maleńka, śliczna, bezbronna, podłączona do tych wszystkich rurek i aparatur. Kruszynka... Pozwolono mi na chwilę wziąć ją na ręce i przytulić. 13 lipca obie zostałyśmy wypisane i zamieszkałyśmy razem na Oddziale Chirurgii Dziecięcej. Rana na pleckach goiła się prawidłowo, rozpoczęto delikatną rehabilitację, i tu niestety kolejne złe wiadomości: niedowład obu nóżek, wrodzone zwichnięcie biodra prawego, zniekształcone stopy, pęcherz neurogenny, wodogłowie wewnętrzne i możliwa zastawka. 29 lipca wróciliśmy wszyscy do domu. Mąż przez cały ten czas był przy nas, nocował w przyszpitalnym hotelu, gdzie na zmianę oboje praliśmy Oleńki ubranka. Ola wróciła do domu z gipsem na całej prawej nóżce, który miał korygować zniekształconą stopę ( piętowo-koślawą). Nauczono nas cewnikowania dziecka co 3 godziny. Dalej wizyty u urologa, ortopedy, neurochirurga, rehabilitanta – mówi mama Oli.

Już w sierpniu tego samego roku rodzice dziewczynki rozpoczęli rehabilitację dziecka w Ośrodku Rehabilitacji Dzieci Niepełnosprawnych „SZANSA” w Stalowej Woli. Trzymiesięczna Ola przeszła w październiku 2009 r. zabieg repozycji zwichniętego biodra, po uprzednim przygotowaniu na wyciągu na Oddziale Traumatologii i Ortopedii Dziecięcej w Rzeszowie. A był to dopiero początek długiej drogi. W maju 2010 r., kiedy Ola miała 11 miesięcy neurochirurg podjęła decyzję o założeniu zastawki komorowo- otrzewnowej. Konsultowana ortopedycznie w Rzeszowie, Zakopanem, Krakowie, Poznaniu, Otwocku, jest obecnie pod opieką ortopedyczną dr R. Bielaka w Rzeszowie. Jesienią 2012roku przeszła rozległą operację zwichniętego biodra z rekonstrukcją stawu biodrowego. W domu pionizujemy Oleńkę w aparacie szynowo- opaskowym Hkafo, walczymy o jej pierwsze kroki. W listopadzie 2011 r. Ola po raz pierwszy - dzięki funduszom zebranym w ramach 1% podatku- wyjechała na turnus rehabilitacyjny do warszawskiego Olinka. W marcu 2012 r. Oleńka była na 2-tygodniowym turnusie w Michałkowie w Bielsku-Białej. W stalowowolskiej Szansie Olunia jest pod systematyczną opieką rehabilitanta, fizjoterapeuty, pedagoga, psychologa, ortopedy, masażysty. Dziś Ola ma 3 lata. Umysłowo rozwija się doskonale. Uwielbia układać puzzle, „czytać” bajki, malować farbkami, śpiewać, grać w kolory i recytować wierszyki. Twierdzi, że fiolet to jej ulubiony kolor, a jak będzie dorosła – zostanie policjantką- mówi mama Oleńki. Jest podopieczną Fundacji Dzieciom “Zdążyć z Pomocą”.

Każdy pracujący człowiek musi rozliczyć się ze „skarbówką”. Dzięki temu wypełniając PIT mamy szansę pomóc innym. Zachęcamy do podarowania 3,5- letniej Oli Ryś swojego 1%. Jak to zrobić? W formularzu PIT wpisz numer: KRS 0000037904 W rubryce „Informacje uzupełniające - cel szczegółowy 1%” podaj: 11742 Ryś Aleksandra