Sympozjum przed koronacją obrazu

19 października 2013 r. w Zespole Szkół Ponadgimnazjalnych nr 3 im. Króla Jana III Sobieskiego odbyło się sympozjum naukowe „Matka Boża Szkaplerzna w Rozwadowskim Sanktuarium”. Po wspólnej modlitwie przed obrazem Matki Bożej rozpoczęła się naukowa część spotkania. Referaty wygłosili: ks. dr Lesław Gwarek SAC, ks. prof. dr hab. Zdzisław Janiec, ks. dr Marian Balicki, mgr inż. Kazimierz Jańczyk.

- Chrześcijanie od najdawniejszych czasów wyrażali swą wiarę poprzez obrazy. Otaczali je czcią, odnoszącą się nie tyle do samych materialnych przedstawień, ile raczej do osób. Zwyczaj malowania postaci Najświętszej Maryi Panny uwieńczonej koroną zaczął się szerzyć tak na Wschodzie jak i na Zachodzie już od czasów Soboru Efeskiego, który uzasadnił słuszność nadawania Maryi tytułu Bogarodzicy. Chrześcijańscy artyści przedstawiali Maryję siedzącą na królewskim tronie, trzymającą królewskie insygnia, otoczoną Rzeszą Aniołów i Świętych. Nierzadko na tych obrazach przedstawiany jest Chrystus, który nakłada koronę na skronie swej Matki – mówi ks. prof. dr hab. Zdzisław Janiec.

Szkaplerz – dar niezwykły

Historia szkaplerza sięga XII wieku, kiedy to Karmelici prowadzili pustelnicze życie na Górze Karmel w Palestynie, nazywając siebie braćmi Najświętszej Maryi Panny. Jej byli oddani i na Jej duchowym życiu wzorowali swoje życie.

W pierwszej połowie XII wieku życiu Karmelitów na Górze Karmel zagroziło niebezpieczeństwo – najazd Saracenów. Wróg zajął Jerozolimę i posuwał się w kierunku północnym. Akka, ostatnia twierdza chrześcijan, była zagrożona. Karmelici postanowili wyemigrować, początkowo na Cypr, potem do Niemiec, Francji i Anglii. Część zakonników pozostała na Górze Karmel i ci zginęli, ścięci przez Saracenów. W ten sposób Karmelici zostali niejako zmuszeni do dawania świadectwa Ewangelii „aż po krańce ziemi”. Prześladowania, jakich doświadczyli sprawiły, że z Palestyny wyruszyli do Europy.

Chrześcijańska Europa XIII wieku, w której wiele zakonów przeżywało pełnię rozwoju, nie powitała Karmelitów przyjaźnie. Ich pustelnicza mentalność, poszukiwanie samotności i milczenia, życie ukierunkowane na modlitwę – budziły nieporozumienia i posądzenia o pasożytniczy tryb życia. Nowo przybyłych mnichów odrzucało zarówno duchowieństwo jak i lud świecki.

Karmelici znaleźli się w rozpaczliwej sytuacji. Wypędzeni z Palestyny z powodu imienia Jezusa, w chrześcijańskiej Europie w imię Jezusa byli prześladowani i pogardzani. Tam, skąd wyszli, byli zabijani z powodu wiary w Boga żywego, tu, dokąd przybyli, doznali moralnego ucisku i zmiany ich zakonnego charyzmatu.

Generał Zakonu św. Szymon Stock, błagał Matkę Bożą o przywilej papieski pozwalający, wbrew dekretom IV Soboru Laterańskiego na Zatwierdzenie zakonu Karmelitów w Europie.

16 lipca 1251 r. ukazała się Szymonowi Matka Boża z Dzieciątkiem Jezus na rękach. Maryję, która miała na sobie karmelitańskie szaty, otaczali aniołowie. Podała Ona generałowi zakonu Szkaplerz i powiedziała:

Umiłowany synu! Przyjmij Szkaplerz Twojego Zakonu. Przywilej dla Ciebie i Karmelitów. Oto znak zbawienia, ratunek w niebezpieczeństwach, przymierze pokoju i wiecznego zobowiązania. Kto w nim umrze, nie dozna ognia piekielnego.

Od tego wydarzenia los Karmelitów powoli zaczął się zmieniać. W ciągu kilku lat Zakon został zatwierdzony a reguła dostosowana przez Dominikanów do stylu życia zakonów żebrzących.

Od chwili objawienia się Matki Bożej Szymonowi Stock Szkaplerz Święty jest dla Karmelitów znakiem opieki Najświętszej Maryi Panny, znakiem ocalenia Zakonu przed rozbiciem i upadkiem.

Rozwadowska Pani w poezji i pieśni

O Rozwadowskiej Pani Królowej Świętego Szkaplerza, od początku czci Jej Wizerunku powstawały wiersze i pieśni. Przedstawił je ks. dr Marian Balicki:

- Maryję Rozwadowską nazywano czułą Gospodynią, Królową, Matką i Doradczynią, Szafarką Łaski w całej obfitości. Gdy na parafię i miasto przychodziły nieszczęścia obraz naszej Matki Boskiej wszystkie osłaniał tej parafii wioski. Kiedy wrogowie grabili Ojczyznę Matka Rozwadowska płakała wraz z ludem i kapucynami. Chroniła przed gradobiciem, powodzią, pożarami, ocierała łzy Sierotom, zmarłym otwierała niebo – mówi ksiądz.

Zanim nałożymy koronę…

Ks. Zdzisław Janiec przedstawił szczegółowo zalecenia pastoralno – liturgiczne w odniesieniu do koronacji wizerunku Najświętszej Maryi Panny:

- Diadem, czyli korona, jaka ma zostać nałożona na skronie Maryi (jeśli Matka Najświętsza jest przedstawiona na obrazie z Dzieciątkiem Jezusa na ręku koronę nakłada się najpierw na głowę Dzieciątka) winna być wykonana z materiału nadającego się do wyrażenia szczególnej godności Maryi Panny(z zasady będzie to złoto lub srebro). Należy jednak unikać zbytniej okazałości i przesady w stosowaniu kosztownych ozdób (np. pereł czy drogich kamieni), które nie godzą się z umiarem i skromnością chrześcijańskiego kultu i które w pewien sposób obrażałyby miejscowych wiernych, żyjących w biedzie – podkreśla Ksiądz.

- Maryja ma być przede wszystkim koronowana w naszych sercach, uczciwe, chrześcijańskie życie w małżeństwie, rodzinie, pracy to najpiękniejsza korona dla Matki Boskiej – dodaje.

Koronacja obrazu Matki Bożej Szkaplerznej odbędzie się 25 maja 2014 r. Ks. Marian Balicki napisał wiersz dedykowany ks. Kustoszowi Janowi Folcikowi z okazji tej uroczystości:

Przygotuję Ci koronę

z modlitw serdecznych

z rodzinnych pacierzy

szeptanych cichym kwileniem serca

z paciorków różańcowej tęsknoty

unoszącej się nad październikowym wieczorem

z litanii westchnień

śpiewanych majowym oddechem bzu

z milczenia splecionych dłoni

i koralików łez

spływających wzruszeniem na obolałe kolana

Przygotuję Ci koronę

modlitw

upływającego czasu

policzków

zranionych nadmiarem cierpienia

warg

obumarłych niewypowiedzeniem głębi

serca

znów bijącego rytmem życia

Przygotuję Ci koronę

z moich dni

róż i pereł

Przygotuję Ci koronę

Rozwadowska Pani