Wernisaż

W piątkowe popołudnie 25.10.2013 r. w Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli odbył się wernisaż twórczości Anny Bilińskiej.

- Jest to pierwsza monograficzna wystawa poświęcona jednej z najciekawszych i najbardziej utalentowanych artystek. Można powiedzieć, że tą wystawą Anna Król wydobyła z niepamięci wielką artystkę polską, niesłusznie zapomnianą. Być może jej dorobek twórczy został przysłonięty twórczością młodszej o 8 lat, Olgi Poznańskiej – mówiła Lucyna Mizera, dyrektor Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.

Malarstwo artystki to głównie portrety, tworzone z dużą intuicją. Malarka ma w swoim dorobku artystycznym także martwe natury, pejzaże. Prace prezentowane na wystawie są sprowadzane z całej Polski, z Paryża, Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Lyonu. Udało się wypożyczyć aż 70 obrazów. Wszystkie zachwycają, bo i warsztat artystki był nieprzeciętny. Nie zabrakło egzotycznych inspiracji sztuką Japonii, pięknych portretów kobiecych i scen rodzajowych.

Wystawa została przygotowana przez Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie.

Anna Bilińska urodziła się w 1857 roku w Złotopolu na Ukrainie, zmarła w 1893 w Warszawie. Wszechstronnie utalentowana, początkowo pobierała prywatne lekcje u Elwira Andriolliego, następnie studiowała w warszawskim konserwatorium muzycznym (1875), a w wieku dwudziestu lat zapisała się na kurs rysunku i malarstwa do prywatnej szkoły Wojciecha Gersona, gdzie zaprzyjaźniła się z Klementyną Krassowską, Marią Gażycz i Zofią Stankiewiczóną.

W roku 1882 rozpoczęła studia w pracowni dla kobiet w paryskiej Académie Julian, uczęszczając dodatkowo do pracowni Oliviera Mersona. Wielokrotnie nagradzana podczas szkolnych wystaw, obracała się w środowisku polskiej emigracji.

Najtrudniejszym okresem w życiu artystki były lata 1884–1886, kiedy Bilińska boleśnie przeżyła śmierć bliskich jej osób: ojca, przyjaciółki, wreszcie – narzeczonego, malarza Wojciecha Grabowskiego.

Przełomowy moment nadszedł w roku 1887, wraz z wystawieniem brawurowego „Autoportretu” na paryskim Salonie. Nagrodzony srebrnym medalem obraz zebrał znakomite recenzje, a artystka zyskała międzynarodowe uznanie, którego wyrazem były kolejne nagrody otrzymane podczas wystaw w Paryżu, Londynie i Berlinie.

W czerwcu 1892 roku Anna Bilińska poślubiła doktora nauk medycznych Antoniego Bohdanowicza, z którym zamieszkała w Warszawie w styczniu 1893, gdzie planowała otworzyć szkołę malarską dla kobiet. Tam też zmarła 8 kwietnia w wieku zaledwie 36 lat, pozostawiając po sobie intrygujące, rozproszone oeuvre ilustrujące rozmaite zainteresowania i poszukiwania artystki.

Bilińska dużo wystawiała: jej prace były eksponowane w Paryżu, Londynie, Berlinie, Monachium, Grenoble, Roanne, w Stanach Zjednoczonych. Samoświadoma, zdeterminowana artystka konsekwentnie dążyła do osiągnięcia sukcesu w sztuce. I choć podejmowała tematy typowe dla ówczesnych kobiet – malarek to jej wybitny talent oraz umiejętność świadomego budowania swojej kariery, sprawiają, iż Bilińska jawi się jako nowoczesna, otwarta artystka. Ceniona także za niezwykłą sprawność warsztatową, popartą ogromnym wyczuciem koloru, twórczość Bilińskiej wymyka się kategoriom, w jakie zwykło się ujmować tzw. sztukę kobiecą drugiej połowy XIX wieku. W zdominowanym przez mężczyzn środowisku artystycznym Bilińska odnalazła się dzięki bezkompromisowej miłości malarstwa.

Wystawę „Anna Bilińska. Kobieta.” obejrzeć można: pon. 8-15, wt. 8-28, śr., czw., pt. 8-15, niedz. 16-19.