Bierz kasę i ryzykuj

Tak można streścić program dobrowolnych odejść w LiuGongu. Kasa prawie żadna, a ryzyko duże. Bardzo pasuje tu wypowiedź Henryka Szostaka, szefa międzyzakładowej "S", który komentując program dla jednej z gazet stwierdził: Każdy umie liczyć.

Że liczby nie kłamią, Chińczycy wiedzą dobrze. Spłacają ciągle zakup połowy Huty Stalowa Wola i borykają się z kłopotami, których podobno nie przewidzieli, a powinni. W chwili kupna trwał kryzys gospodarczy w najlepsze. Gdyby go nie było, Huta pewnie nadal byłaby w całości polska. Inwestor z Kraju Środka zaryzykował kupno polskiego przyczółka i wcale dziś nie przypomina prężnego chińskiego smoka. Już powinien zaczynać budowę nowej firmy, która według zapewnień, miała być najnowoczesniejszym w Europie centrum badań nad maszynami budowlanymi. Tymczasem boryka się z trudnościami od lat znanymi handlowcom z byłej HSW. Maszyny po prostu słabo się sprzedają. Jakieś dwa tygodnie temu w sali Inkubatora było duże zebranie kadry kierowniczej LiuGong Machinery Poland. Szefowie Dressty mówili wtedy, jak się sprzedają, a właściwie nie sprzedają, maszyny na rynkach wschodnich. Krótko mówiąc, nie jest dobrze i trzeba się rozejrzeć za oszczędnościami.

Inwestor z kraju socjalistycznego, w stylu kapitalistycznym od razu rzucił okiem na koszty osobowe. Prawie w każdej firmie są one największe i w każdej innej byłyby już zwolnienia grupowe. Sęk w tym, że w LMP obowiązuje 4,5-letnie memorandum na zwolnienia. Inwestor gwarancję pracy zapisał w uzgodnieniach przed zakupem firmy i słowa musi dotrzymać. Próbą obejścia tej kotwicy jest wspomniany program ochotniczych odejść. Bodajże rok temu wprowadziła go HSW i skończyła z wynikiem zwolnionych 45. osób. Do tej pory nikt z Huty nie wypowiedział się, czy wynik ten jest sukcesem, czy porażką. Huta jednak zwalnianym dawała lepszą kasę. Niewiele, ale jednak. W LMP za dobrowolne zapisanie się do pośredniaka można dostać najwyżej 40 tys. zł. Trzeba jednak okazać się przepracowanymi 35. latami w LMP, a wcześniej w HSW. Kto w wieku 50 - 60 lat zaryzykuje na rynku pracy? Pomijając, że zwalnianie fachowca jest trudne do zrozumienia ze strony pracodawcy. Jeżeli natomiast ktoś przez 30 lat zamiatał halę, to żeby mu dawali dwa razy tyle, nie zaryzykuje, bo zdaje sobie sprawę, że nigdzie indziej za obijanie się po kątach nie będą mu tak dobrze płacić.

Służby pracownicze - w LMP to się nazywa departamentem zasobów ludzkich - mówią, że program dobrowolnych odejść jest swego rodzaju sondażem. My też tak uważamy i z nie mniejszą niecierpliwością czekamy na jego wynik. Niedawno byliśmy przypadkowymi świadkami pewnego zakładu. Dwóch związkowców cięło ręce o, mniejsza o co, że z LMP nie zwolni się więcej niż 50. pracowników. Wzruszył nas związkowy optymizm co do stopnia ryzyka załogi LMP. My nie założylibyśmy się nawet o małe piwo, gdyby w grę wchodziła liczba 25. My jednak chodzimy częściej po ulicach miasta niż pracownicy LiuGonga i chyba bardziej znamy realia rynku pracy. Tej zwyczajnie nie ma i jak kogoś z etatu nie wyrzucą, to sam się nie zwolni. Zwłaszcza za śmieszne i smutne 5 tys. zł wdowiej odprawy, przy 5. latach przepracowanych za płotem Huty.

Rozumiemy ideę programu zwolnień, ale nijak nie przemawiają do nas gratyfikacje. Dosadniej mówiąc, są one obrazą dla pracowników i jeżeli czemuś odpowiadają, to warunkom chińskim, a nie polskim. Faktem jest, że w LMP musi dojść do chociażby pokoleniowej zmiany załogi. Firma nawet płaci za kształcenie językowe i deklaruje, że w każdej chwili przyjmie kilkudziesięciu inżynierów władających angielskim. Takich nie brakuje i niech służby, przepraszam departamenty LMP, nie udają, że nie wiedzą o co chodzi. Swego czasu pewien polityk z partii długo już rządzącej wpisał się do kanonów języka politycznego zawołaniem: "Kasa misiu, kasa!". Gdyby LMP zaproponował odpowiednie wynagrodzenie, inżynierowie po zachodnich uczelniach by tu przyjeżdżali. Podobnie, gdyby wypłacał prawdziwe odprawy, odszedłby kto trzeba i nikt z programu by się nie śmiał.