Pieśń ujdzie cało czyli Wniebogłosy…

W Miejskim Domu Kultury zabrzmiały po raz kolejny „Wniebogłosy”. Tym razem było patriotycznie… Wspólne śpiewanie pieśni patriotycznych poprzedziła Uroczysta Wieczornica.

Obchody Narodowego Święto Niepodległości, które corocznie odbywają się na Placu Piłsudskiego gromadzą wielu mieszkańców miasta. Podobnie było i w tym roku. Uroczystość poprowadził porucznik Ireneusz Kozubal, dowódca Kompanii Drogowo- Mostowej 3 Batalionu Inżynieryjnego. Tradycyjnie zabrzmiał Apel Poległych oraz odbyła się uroczysta defilada z udziałem m.in. Kampanii Honorowej Garnizonu Nisko, klas mundurowych: Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 1 im. gen. Wł. Sikorskiego i Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2 im. Tadeusza Kościuszki oraz harcerzy. O oprawę muzyczną uroczystości zadbała Orkiestra Dęta Miejskiego Domu Kultury w Stalowej Woli i Orkiestra Dziecięca PSP nr 1. Tę część uroczystości zakończył pokaz antyterrorystyczny Polskiego Systemu Walki Wręcz HALLER.

Później odbyły się „Wniebogłosy”. Jest to wspólne śpiewanie: mieszkańców Stalowej Woli i chórów w celu upamiętnienia różnego rodzaju świąt, rocznic i ważnych wydarzeń. Tym razem w Miejskim Domu Kultury uczczono pieśniami na wiele głosów Święto Niepodległości. W programie „Wniebogłosów Patriotycznych znalazły się pieśni z czasów, kiedy Polska odzyskiwała niepodległość, a więc pieśni żołnierskie i legionowe, które towarzyszyły podążającym drogą do niepodległości naszym rodakom. Ich znaczenie doskonale rozumiał Józef Piłsudski stwierdzając: „Kulturę polską ożywiły pieśni żołnierskie. Jeżeli pieśń ma jakieś znaczenie, jeżeli to co jest piękne, co odpowiada głębokiej potrzebie duszy, ma jakiś wpływ – to pieśń żołnierska”.

Uroczystość była okazją do nadania tytułu „Zasłużony dla Miasta Stalowa Wola”. Otrzymali go: Walerian Bienias, Ireneusz Kwiatkowski, Stanisław Szado, Waldemar Rożek, Stanisław Szymonik oraz Zbigniew Żelichowski. O nadaniu tego zaszczytnego tytułu Rada Miejska zdecydowała pod koniec ubiegłego roku.

[p]Pieśni z tamtych czasów to pełna gama nastrojów towarzyszących żołnierskiej duszy: radości, dumy, werwy, humoru, smutku, zadumy. W większości muzykę do nich zaczerpnięto ze starych pieśni ludowych. Niosą ze sobą echa historii, wzmacniają siłą długiego trwania w polskiej kulturze. Pięknie napisał o tym Adam Mickiewicz w „Konradzie Wallenrodzie”: „Płomień rozgryzie malowane dzieje, skarby mieczowi spustoszą złodzieje. Pieśń ujdzie cało”.

Wszyscy uczestnicy Wniebogłosów Patriotycznych otrzymali pamiątkowe śpiewniki, co należy już do tradycji spotkań stalowowolskich chórów ze spontanicznym chórem mieszkańców.

W wielkim muzycznym stalowowolskim spotkaniu udział wzięły następujące chóry: Mały Cantus– „Pierwsza Kadrowa”, Cantus– „Wojenko, Wojenko”, Chór Puellarum Cantus– „Białe Róże”, Chór Państwowej Szkoły Muzycznej – „Pieśń O Wodzu Miłym”, Gaude Vitae – „Ułani, Ułani, Malowane Dzieci”, Chór Uniwersytetu Trzeciego, Wieku – „O Mój Rozmarynie”, Lasowiacy – „Ostatni Mazur”, Połączone chóry: „Przybyli Ułani Pod Okienko”, „Pierwsza Brygada”, przy fortepianie zasiadał Bartosz Kanach, czytała Ewa Woynarowska.