Wspominkowo i jubileuszowo
W sali im. Norblina zrobiło się we wtorek nostalgicznie i wspominkowo. Oglądano stare zdjęcia i odświeżano w pamięci szczęśliwe chwile spędzone przed laty z Lasowiakami…
W 2016 roku przypadają dwa jubileusze: 60-lecia Zespołu Pieśni i Tańca Lasowiacy im. Ignacego Wachowiaka oraz 50- lecia Zespołu Pieśni i Tańca Mali Lasowiacy. Uroczysty koncert z tej okazji odbędzie się wprawdzie dopiero 17 września, ale już dziś byli i obecni artyści spotkali się w sali im. Norblina w Hutniku by rozmawiać o dawnych czasach, oglądać stare fotografie i wspominać spędzone kiedyś z Lasowiakami chwile.
- Chcielibyśmy zrobić autentyczne wydanie historii Lasowiaków. Członkowie zespołu odchodzą, jest ich coraz mniej, dlatego chcemy wykorzystać wiedzę, pamięć, ich wspomnienia, które chcielibyśmy umieście w książce, umieścić w niej wszystkich tych, którzy „przewinęli” się przez 60 lat przez Zespół Pieśni i Tańca Lasowiacy- mówi Marek Zaremba, kierownik artystyczny zespołu.
Uczestnicy wtorkowego spotkania z cyklu „Szanujmy wspomnienia" obejrzeli serię historycznych już zdjęć, z wyjazdów, występów, wiele osób rozpoznało koleżanki i kolegów z dawnych lat. Ideą spotkania było zgromadzenie dokumentacji fotograficznej, ocalenie od zapomnienia, spisanie wspomnień.
- Pierwsza części spotkań „Szanujmy wspomnienia" była poświecona pionierskim latom przedwojennym. To zaowocowało publikacją książkową, wystawą i później spotkaniem rodzin pionierów stalowowolskich. Kolejna część dotyczy ludzi, którzy przybyli tu w latach okupacji, w latach powojennych. Ze względu na rocznice, które w tym roku przypadają, postanowiliśmy się zająć początkami ruchu artystycznego. Pierwszy chór, pierwsze orkiestry powstały w Stalowej Woli już przed wojną- mówi Marek Wiatrowicz z Muzeum Regionalnego w Stalowej Woli.
Komentarze
W tym naszym Mieście jest deficyt takich spotkań, wszystko się upolityczniło i podzieliło na pis i tych gorszych. Proszę nagłaśniajcie więcej takie spotkania, na pewno chętni się znajdą. Sama wam z 15 osób przyprowadzę. Musimy znaleźć w tym mieście jakiś zbiór wspólny bo nie warto się dzielić. Niech sztuka i kultura będzie naszym kołem ratunkowym.