„Prywatna wojna” w Muzeum Regionalnym

W Muzeum Regionalnym w Stalowej Woli prezentowana jest wystawa „Prywatna wojna”. Została ona przygotowana z okazji 80 rocznicy wybuchu II wojny światowej.

Wystawa „Prywatna wojna” to nie tylko lekcja historii o światowym konflikcie. Jej nadrzędnym celem jest ukazanie heroicznych i bezkompromisowych lub po prostu "przyzwoitych" postaw przedstawicieli lokalnej społeczności wobec okupantów. Na ekspozycji prezentowane są równolegle historie ludzi zaangażowanych w wielkie akcje lokalnego podziemia, jak i „bohaterów dnia codziennego”. Są ci, którzy po wojennej zawierusze powrócili do rodzinnych domów, ale i tacy, którym nie dane było zobaczyć swoich bliskich: polegli w boju, uśmierceni w obozach, zamordowani w Katyniu.

Ekspozycja została podzielona na 5 zasadniczych stref. Pierwsza z nich wprowadza widza w militarne zmagania polskich żołnierzy. Przybliżane są sylwetki żołnierzy pochodzących z Rozwadowa i okolicznych miejscowości, którzy brali udział w kampanii wrześniowej, a później kontynuowali walkę z niemieckim najeźdźcą będąc już w formacjach wojskowych, tworzonych na zachodzie Europy oraz w ZSRR. Fotografiom i biografiom żołnierzy towarzyszą militaria, którymi posługiwały się walczące strony oraz elementy umundurowania.

Kolejne strefy to często historie zwyczajnych ludzi, którzy toczyli swoją walkę z okupantem poza okopem. Rozpoczyna ją historia fałszywej epidemii tyfusu wywołanej przez lekarzy Stanisława Matulewicza i Eugeniusza Łazowskiego, którzy tym samym uchronili wielu mieszkańców Nadsania przed wywózką na roboty, aresztowaniem, a nawet śmiercią. Doktor Eugeniusz Łazowski otoczył opieką medyczną również Żydów. Współczuł im i nie wahał się nieść im pomoc. Osobny blok wystawy poświęcony jest eksterminacji żydowskiej społeczności Rozwadowa i historii żydowskich obozów pracy w Stalowej Woli (obóz na terenie huty Stali) i Rozwadowie (obóz w lasku zwanym Młodyniem), które stały się miejscami kaźni dla tysięcy zobozowanych tu Żydów z różnych regionów Polski. Kolejna część ekspozycji to indywidualne losy działaczy ruchu oporu, więźniów obozów jenieckich, koncentracyjnych i tych, którzy podzielili tragiczne losy tysięcy polskich oficerów w Katyniu.

Ostatnia sekwencja wystawy to przypomnienie niemieckich zbrodni, represji, aresztowań i masowych egzekucji, które stały się okupacyjną codziennością, naznaczoną strachem i terrorem.

W tej części ekspozycji zaprezentujemy dokumenty, fotografie, korespondencję jeńców wojennych oraz osób więzionych, oryginalne „afisze śmierci” oraz wiele innych cennych pamiątek związanych z lokalną historią.