Witam, mam pytanie czy ktoś wie, skąd lub od kogo wzięła się nazwa ulicy Komana W Stalowej Woli ?

Historia Zespołu Szkół Nr 1 w Stalowej Woli

Z dziejów szkoły
Szkolnictwo zawodowe w Stalowej Woli jest nierozerwalnie związane z powstaniem i rozwojem Huty Stalowa Wola, której początki sięgają 1937 roku.
Z chwilą uruchomienia Zakładów Południowych Centralnego Okręgu Przemysłowego w Stalowej Woli, decyzją władz Huty, we wrześniu 1938 roku powołano do życia Dokształcającą Szkołę Zawodową oraz Gimnazjum Mechaniczne. Były to prywatne szkoły Zakładów Południowych, które w obecnej nomenklaturze można nazwać przyzakładowymi. Charakter tych szkół określały Zakłady w obrębie których powstały. Szkoły miały dostarczyć dobrze przygotowanych pracowników dla potrzeb zakładu.
Do Dokształcającej Szkoły Zawodowej, z dwuletnim okresem nauczania, uczęszczała młodzież pracująca w hucie i młodzież pracująca w "oddziałach junackich".
Gimnazjum Mechaniczne, z trzyletnim okresem nauczania, przyjmowało uczniów po szkole podstawowej na podstawie egzaminu wstępnego.
Ponieważ Zakłady Południowe zajęte były wyłącznie produkcją zbrojeniową, miejscowa ludność nazywała te szkoły "artyleryjskimi".
Osobnego budynku szkolnego nie było. Dyrekcja szkoły i sale lekcyjne mieściły się w hali produkcyjnej Wydziału Mechanicznego
w pomieszczeniach przerobionych z biur. Poważne zasługi w powstaniu tych szkół położył mgr inż. Karol Szaniawski, dyrektor Zakładów Południowych.
Z czasów tych nie ma żadnych dokumentów z wyjątkiem jednego protokołu z rady pedagogicznej z dnia 10 czerwca 1939 r. Posiedzenie odbyło się pod przewodnictwem inż. Janusza Tymowskiego, dyrektora Zakładu Mechanicznego, przy współudziale kierownika szkoły Franciszka Raszka oraz wykładowców: Wiktora Dubańskiego, Jerzego Kozarzewskiego, Wacława Miklaszka, Jana Zatopiańskiego, Dionizego Komana i księdza Józefa Skoczyńskiego.
W 1939 roku Zakłady Południowe powierzyły zorganizowanie Liceum Mechaniczno – Artyleryjskiego inż. Wacławowi Miklaszkowi, mianując go jednocześnie dyrektorem tej szkoły. Niestety tragiczny wrzesień zahamował rozwój szkół.
W czasie okupacji Zakłady Południowe Niemcy nazwali „ Hermann Goerings Werke ”. W marcu 1941 roku na terenie zakładu uruchomiono szkołę zawodową pod nazwą „ Lehrlingswerkstatt ”, która w kwietniu 1941 roku liczyła około 130 uczniów. Szkoła ta działała do 18 lipca 1944 r. Kierownikiem jej był inż. Aleksander Uklański, który w październiku 1945 r. wyjechał ze Stalowej Woli i w latach 1948 – 1952 pełnił funkcję dziekana Wydziału Mechanicznego Politechniki Łódzkiej, a następnie został profesorem Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej.
1 sierpnia 1944 roku Stalowa Wola została wyzwolona. Załoga huty natychmiast przystąpiła do uruchomienia częściowo zdewastowanego zakładu. Kierownictwo zakładu od 1 września 1944 r. uruchomiło również Szkołę Przemysłową i Dokształcającą Szkołę Zawodową. Początki były prawdziwie pionierskie. Dyrekcja borykała się z problemami lokalowymi, a własna siedziba wydawała się odległym marzeniem. Dlatego też Szkoła Przemysłowa korzystała z pomieszczeń hali wydziału mechanicznego, natomiast Dokształcająca Szkoła Zawodowa sale lekcyjne miała w suterenach budynku dyrekcji również wydziału mechanicznego. Nauka w obu szkołach trwała 3 lata. Uczniowie Szkoły Przemysłowej mieli w ciągu tygodnia 3 dni nauki teoretycznej i 3 dni praktycznej nauki zawodu w warsztacie wydzielonym , natomiast uczniowie Dokształcającej Szkoły Zawodowej wchodzili w skład załogi huty i pracowali na wydziałach produkcyjnych przez 4 dni w tygodniu, a 2 dni mieli zajęcia teorii. Kierownikiem był Franciszek Raszka.
We wrześniu 1946 r. utworzono jeszcze jedną placówkę dydaktyczno-wychowawczą – 3–letnie Liceum Przemysłowe na podbudowie tzw. małej matury, czyli po ukończeniu czwartej klasy gimnazjum ogólnokształcącego. Ze względu na braki kadrowe w przemyśle naukę w tej szkole skrócono do 2 lat. Pierwsi absolwenci ukończyli naukę w 1949 r. W sierpniu 1946 r. dyrektorem szkół został inż. Bolesław Stegenta. Byli tu zatrudnieni nauczyciele na pełnych etatach oraz nauczyciele o niepełnym wymiarze godzin tzw. dochodzący – byli to przeważnie nauczyciele przedmiotów zawodowych. Tak jedni jak i drudzy byli pracownikami huty.
W roku szkolnym 1947 / 1948 Dokształcająca Szkoła Zawodowa została przemianowana na Szkołę Przemysłową, a Szkoła Przemysłowa na Gimnazjum Przemysłowe. We wrześniu 1949 r. obowiązki dyrektora szkoły przejął mgr Józef Walczyna.
Dla uczniów zamiejscowych gimnazjum i liceum utworzono internat, który mieścił się w barakach poniemieckich za stadionem sportowym.
Po wojnie huta wraz ze szkołą podlegała Centralnemu Zarządowi Przemysłu Hutniczego w Katowicach. Następnie placówki dydaktyczne i zakład przeszły pod zarząd Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego, później pod Centralny Zarząd Przemysłu Urządzeń Mechanicznych,
w roku 1951 pod Ministerstwo Przemysłu Maszynowego, a w 1955 r. pod Ministerstwo Przemysłu Motoryzacyjnego.
Rozwój i rozbudowa pomieszczeń produkcyjnych huty spowodowały konieczność wybudowania budynku szkolnego, warsztatowego
i internatu. Inwestorem była huta. Szkoła otrzymała własny budynek we wrześniu 1951 r., który był tylko częściowo wykończony. Ostateczne oddanie budynku nastąpiło w 1954 r. W 1951 r. został oddany również budynek internatu dla technikum, a warsztaty szkolne rozpoczęły pracę w nowym budynku od września 1953 r.
W roku szkolnym 1950 /1951 nastąpiła w Polsce reorganizacja szkolnictwa zawodowego. Przestały istnieć gimnazja i licea przemysłowe, a powstały czteroletnie technika i dwuletnie zasadnicze szkoły zawodowe. Ta zmiana była podyktowana potrzebami szybkiego szkolenia kadr dla rozwijającego się w szybkim tempie przemysłu. Technika i zasadnicze szkoły zawodowe były zorganizowane na podbudowie szkoły podstawowej. W Stalowej Woli powstało Technikum Hutnicze i Zasadnicza Szkoła Hutniczo – Metalowa. Dyrektorem technikum został mgr Józef Walczyna, a szkoły zawodowej mgr Michał Mika. Od tego czasu rozpoczął się intensywny rozwój tych szkół.
W wyniku dalszej reorganizacji, od 1 września 1973 roku, powstał Zespół Szkół Mechanicznych, który obejmował: Technikum Mechaniczne na podbudowie szkoły podstawowej, Technikum Mechaniczne na podbudowie zasadniczej szkoły zawodowej, Liceum Zawodowe, Zasadniczą Szkołę Zawodową oraz Zasadniczą Szkołę Zawodową Dokształcającą. Funkcję dyrektora w tym czasie sprawował mgr inż. Mieczysław Sajdek. Od lutego 1980 roku w miejsce Zespołu Szkół Zawodowych powstał Zespół Szkół Mechanicznych. W 1983 roku dyrektor Mieczysław Sajdek odszedł na emeryturę, a dyrektorem szkoły została mgr inż. Monika Biały. 20 maja 1989 roku szkoła otrzymała imię patrona generała Władysława Sikorskiego. W wyniku plebiscytu przeprowadzonego wśród młodzieży i nauczycieli zatrudnionych w szkole – wybrano imię patrona. W tym samym dniu szkoła obchodziła 50 rocznicę powstania, odbył się zjazd absolwentów, w którym najliczniej były reprezentowane najstarsze roczniki. Dnia 9 sierpnia 1988 roku Kurator Oświaty i Wychowania
w Tarnobrzegu wydał decyzję o zmianie nazwy szkoły na Zespół Szkół. W tym czasie już od roku funkcjonowało w szkole II Liceum Ogólnokształcące w Stalowej Woli. W latach 1991 – 2002 funkcję dyrektora szkoły pełnił mgr inż. Czesław Leśniak. Od 1 września 2002 r. dyrektorem Zespołu Szkół Nr 1 j est mgr Marek Czopor. Wraz z nowym dyrektorem do szkoły wkroczyli uczniowie pierwszych klas
po szkole gimnazjalnej. W Zespole SzkółNr 1 oprócz istniejących od wielu lat, utworzono Liceum Profilowane.
Szkoła otrzymała następujące odznaczenia i wyróżnienia: "Zasłużony dla Huty Stalowa Wola ”, "Zasłużony dla Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie”, "Zasłużony dla Stalowej Woli”, "Zasłużony dla Województwa Tarnobrzeskiego”, "Medal za zasługi w rozwoju kultury fizycznej w szkole”.

Bardzo, bardzo dziękuję jestem pod wrażeniem

no ale z tego nadal nie wiadomo skad ta nazwa ulicy??

ale za to znamy historię zespołu szkół nr 1 . jeśli nikt nie znajdzie odpowiedzi na pytanie postawione przez założyciela tematu, to może przynajmniej będzie wiedział jak kształtowała się historia orkiestr dętych w średniowieczu?

Może od Jacka Komana - Jacek Koman (ur. 15 sierpnia 1956, Bielsko-Biała) – aktor filmowy, zadebiutował w 1979 r. rolą Sławka Tietza w filmie telewizyjnym Juliusza Machulskiego I gdie ta ulica dokładnie się znajduje.
A może: Vladimir Koman - zawodnik włoskiego klubu piłkarskiego Sampdoria Genua:haha:
A może to ten: Ronald Koeman (ur. 21 marca 1963 w Zaandam) - holenderski piłkarz (grający na pozycji obrońcy) i trener piłkarski. Brat Erwina Koemana. ... lub jego brat: Erwin Koeman {czyt. Kuman} - również piłkarz:haha:

"...Posiedzenie odbyło się pod przewodnictwem inż. Janusza Tymowskiego, dyrektora Zakładu Mechanicznego, przy współudziale kierownika szkoły Franciszka Raszka oraz wykładowców: Wiktora Dubańskiego, Jerzego Kozarzewskiego, Wacława Miklaszka, Jana Zatopiańskiego, [u]Dionizego Komana[/i] i księdza Józefa Skoczyńskiego..."

tekst powyżej