Tzn. jestem ciekawa czy mieliście kiedykolwiek jakąś styczność z duchami lub zjawiskami które Wam się przydarzyły a niemożna ich w żaden sposób wyjaśnić? Ja miałem jedną a mianowicie:

1.Zdarzyło się to mi i mojej żonie jakieś 1,5 tygodnia temu.Mieszkamy w wieżowcu na siódmym pietrze.Palimy obydwoje papierosy ale zawsze wychodzimy na balkon albo klatkę schodową.Jeżeli idziemy na klatkę to stajemy przy oknie ok godz.23 wyszliśmy z mieszkania to winda stała na naszym pietrze jeszcze ją otworzyliśmy i zajrzeliśmy do środka ponieważ światło w niej było strasznie jaskrawe(dodam,że drzwi od windy sa strasznie ciężkie i trzeba troche siły żeby je otworzyć tym bardziej że na naszym 7 pietrze się troche przycinają) ale poza jaskrawym światłem nic w windzie nie zauwazylismy wiecej więc zamknęlismy ją i poszliśmy na półpiętro zapalić. Staliśmy paliliśmy w miedzy czasie światło zgasło jak zwykle w blokach, rozmawialiśmy jeszcze o tym,że tego wieczora jest strasznie gęsta mgła i w tym momencie...nigdy nie zapomne tego!! Drzwi od windy sie uchyliły i to jaskrawe światło rozświetliło nasze piętro staliśmy jak wryci i nie wiedzieliśmy co się dzieje.Po chwili drzwi sie zamknęły z takim charakterystycznym dla nich hukiem.Żona z nerwów i strachu się popłakała, ja w wielkim przerażeniu chwyciłem ją mocno za rękę i razem zeszliśmy po schodach do mieszkania jak przechodziliśmy koło windy to światło biło tak mocno przez tą szybę,aż mnie głowa rozbolała.Otworzyliśmy szybklo drzwi i wbiegliśmy do środka.Nie wiem co to było w każdym bądz razie te drzwi są na prawdę cieżkie do otworzenia a przeciągi nie wchodzą w grę. Dodam,że nie piliśmy ani nic nie braliśmy. Ja jeżdżę winda ale żona na 7 pięto wchodzi schodami.

A Wam przydarzyło się coś niewytłumaczalnego?

pozdrawiam

hahaha dobre

normalnie ja bym wzywał speców z "Nie do wiary" czy jak to tam było Strefy 11. A jak nie dadzą rady to pozostają tylko Agenci Fox Mulder i Dana Scully.

bartomix, nie wiem czy OneWayTicket pisze prawdę czy to wymyślił ale jak by mi się coś takiego przydarzyło to nie wiem jak bym zareagował. Ciśnienie miał bym potężne no i nie wiem czy bym nadal jeździł windą.

OneWayTicket co to znaczy jaskrawe światło?. Wcześniej takie nie było? A teraz jakie jest?

Stawiam że elektrycy windę naprawiali XD Wtedy zapalają światło w szybie i mają zresztą latarki ;]

Nasze zmysły potrafią płatać figle

Poza tym może to nie tytoń paliliście hehe XD

Tzn.że zawsze było takie przygaszone, niemocne a tamtego wieczora bylo jakby ktos wkręcił zarówkę 200V i nie założył klosza można to porównać z patrzeniem w słońce.

Nie, nie paliliśmy nic poza tytoniem
Wiem,że to brzmi nieracjonalnie ale nie kłamię. W każdym badz razie windą nadal jeżdże bo jestem zbyt leniwy w przeciwienstwie do żonki. Chcielismy sie tylko z Wami podzielic tym co przezylismy. A kazdy moze miec swoje zdanie pewnie sam bym nie uwierzyl jakbym mi ktos takie cos opowiedział.

To z pewnością ma zwiazek z ostatnimi wyborami.
Po prostu "nowe przyszło" a wraz nim Słońce Peru i stąd ten blask.
Z pewnością niedługo odczujesz dobroczynny wpływ tego co widziałeś z żoną.

Super temat! Uwielbiam takie opowieśći. Aż wkleje strone na której rpzesiedziałem chyba ze 4 godziny czytając wszystkie posty. Proszę bardzo: http://www.kibic(...)tart=800

Była tez jeszcze jakaś druga strona, hmm paranormalne.pl bodajże, tam na froum ludzie piszą swoje historie a drudzy próbują to jakoś racjonalnie wytłumaczyć. Polecam poczytanie, czasem też pooglądanie sobie filmików z tych stron na noc! ;)

Gdy widzę w TV lub czytam w jakieś gazecie o zjawiskach nadprzyrodzonych to zawsze przed oczami przywołuje mi się obraz z mojego dzieciństwa.
Miałem około 10-11 lat, ostra zima, śniegu po kolana. Mieliśmy fazę na robienie ślizgawek - \"szklanek\" i na jedną z nich byliśmy umówieni na weekendzie. Plany jednak się diametralnie zmieniły gdy ojciec jednego z nas podarował nam ogromną dętkę bodajże od traktora, na której to już widzieliśmy siębie zjeżdzających. Plan był prosty - bierzemy dętkę na sanki i jedziemy z nią na \"wrutnie-esowska\". Wszyscy byliśmy z osiedla hutnik więc dojście tam zajęło nam 2h, ponieważ droga prowadzi przez ogromny gęsty las. Gdy juz tam się znaleźliśmy, ostatnią prostą pokonaliśmy sprintem na górę - jedną z 3 - średnio-stromną. Pamiętam ,że zabawa była przednia - zjeżdzaliśmy na dętce raz za razem obładowani w 5 (jeden na drugim) i mimo wczesnej jak na zime pory - około godziny 15 zaczeło już sie ściemniac i do tego zaczął padać gęsy śnieg. Głód i zmęczenie skłoniło nas do powrotu do domów na ciepły obiad. Jeden z nas rzucił text, żeby na \"do widzenia\" zjechać z najstromszej góry - niemalże pionowej. Po krótkiej dyspucie postanowilismy już wszyscy, zgodnie to zrobić. Weszlismy na nią, każdy wskoczył na dętke i zaczeliśmy zjeżdzać, już w pierwszej chwili na pagórku przy zjeździe wybiło nas lekko do góry a dętka wyfruneła nam spod tyłków...każdy z osobna pokonał tą górkę spadając z niej \"na łeb na szyje\"...w ułamkach chwil dostrzegałem tylko jaskrawe kolory kurtek i latające szaliki gdzieś w oddali. Otworzyłem oczy i jako 10latek z pełną świadomością i z bólem na twarzy powiedziałem - \"o ku*wa\". Nic nie widziałem, jedynie czułem gołe dłonie w śniegu które mnie szczypały jakby mnie ktoś rzucił w pokrzywy. Przed oczami miałem mgłe której nie mogłem się pozbyć, na plecach czułem ciężar i pierwszą myślą było to ,że któryś z kolegów na mnie wylądował. Próbując przetrzeć oczy zorientowałem się ,że to nie żadna mgła przed oczami tylko mam całą głowe w śniegu i mam go dosłownie przed oczami a ciemność dookoła i ciężar na plecach to tylko i wyłącznie śnieg który mnie pokrył. Zacząłem sie odpychać rękami i nogami wyważając śnieg z nad siebie. Gdy się wydostałem było ciemno jak w dupie a na zaparowanym zegarku ASAHI była 18 godzina. Nikogo z kolegów nie widziałem, zacząłem nerwowo się rozglądać i zobaczyłem na śniegu ślady sanek i stóp. Wpadłem w panike i zacząłem za nimi biec myśląc ,że ich zdąże dogonić, bałem sie krzyczeć bo przytłaczała mnie samotna cisza pośród ogromnego ciemnego lasu. W połowie drogi zatrzymałem się na 2 zakrętach i za ch**a nie moglem sobie z tego wszystkiego przypomniec z której strony przyszliśmy...stałem jak wryty i płakałem sam do siebie, było tak ciemno że nie było nic widać na metr...nie było śladów. Nie myśląc wybrałem droge i zaczałem iść, az nagle usłyszałem krzyk - pierw jeden głośny jakby z bólu pózniej kolejne...zorientowałem się ,że to oni i zminiłem zakręt biegnąc do nich na słuch. Byłem coraz bliżej a oni nie przestawali sie drzeć...zacząłem do nich krzyczeć po imionach. Nagle wbiegłem między nich i okazało się ,że jeden z nas wpadł noga w metalowe sidła i strasznie krwawi...każdego z nas dopadła totalna konsternacja i nie wiedząc co mamy robić patrzylismy ze strachem jeden na drugiego. Usłyszeliśmy szelesty i gwizdanie a po chwili zobaczylismy otaczające nas światła latarek. Były coraz bliżej a po chwili wyłoniły się 4 postacie kolosów z naładowanymi strzelbami w rękach. Jeden z nich zdejmuje czapke, wypluwa przeżuty tytoń, przykleka na jedno kolano i łapie za kark grubasa który wpadł w jego sidła, przykłada AK47 do jego skroni i mówi - ASTALAWISTA BEJBE ! Jeden z nas przyciął kozaka i mówi do niego - Arnold zbieraj swoje leśne dziw*i i wypi***alaj z lasu, grubas jest nasz !

Happy End

Dobre!
O ile początek opowieści prawdziwy(tak do momentu upadku w śnieg), to dalej są to typowe objawy wstrząśnienia mózgu lub jego niedotlenienia w wyniku zbyt długiego przebywania pod śniegiem.
Ogólnie ujdzie.
PS.Co zrobił Arni?Nie mów,że odsprzedał scenariusz do Rambo I Sylwkowi !

Dziwne że piszesz w różnych osobach

Na jakiej ulicy jest ten wieżowiec?

Wiem wiem zaczeła żona ale...jestem wiekszy
Nie no kobiety lubią cos dodac

Jana Pawła

mi przychodzi na myśl jedna z kilku historii, może dlatego,że bez mała przy każdym spotkaniu z rodzicami moja mama o tym wspomina. Kilka lat temu wrócił mój dziadek z zagranicy przywiózł ze sobą całe mnóstwo " badziewia" jedną z rzeczy przywiezionych była sprawna maszyna do pisania. Ja jako młoda "emo!?" ujrzałam w niej to coś i zapytałam czy mogę ja dostać, dziadek się zgodził. I tak maszyna do pisania trafiła do nas do domu. Przez kilka dni miałam z nią zajęcie, pisałam na niej prace do szkoły itd, itp. Później wiadomo już mi się znudziła, straciła "ten urok" i poszła na półkę w szafie. Po okresie jakiś 2-3 tyg przy śniadaniu rodzice ze śmiechem w głosie zapytali mnie kiedy kończę pisać powieść? Zgłupiałam , nie wiedząc o co chodzi. Zapytałam co mają na myśli, Tato odpowiedział mi, że słyszą po nocach jak pisze na tej maszynie do pisania. Noc w noc coś tam piszesz, czasami to spać się nie da przez to stukanie klawiszy! Zgłupiałam jeszcze bardziej, powiedziałam, że od kilkunastu dni nie mam styczności z maszyną, że już jej nie używam a w nocy śpię a nie pisze. Rodzice na początku nie uwierzyli, siedząc przy śniadaniu zaczęłam się śmiać, że mnie na pewno wkręcają itd i rozwinęła się taka długa rozmowa w której jasno wyszło, że odkąd maszyna jest w domu, rodzice i moja siostra słyszą noc w noc stukanie klawiszy z mojego pokoju. Ja nic nie słyszałam, nigdy, w nocy spałam a maszyna leżała w szafie przez nikogo nie używana.
do dnia dzisiejszego, mama powtarza a pamiętasz jak z tą maszyną do pisania było!?

po tym wszystkim maszyna poszła w śmieci. A rodzice przestali mówić o klikaniu klawiszy

i wszystko co napisałam jest prawdą, na słowo honoru i zdrowie moje i mojego męża

Skoro to prawda co piszesz, to dlaczego nie przyszło Ci na myśl żeby włożyć do niej papier i po którejś z nocy sprawdzić czy rzeczywiście były wystukiwane klawisze ?...może chciał się ktoś z Tobą skontaktować i przekazać Ci jakąś wiadomość - np. przestań ku*wa chrapać...lub coś w ten deseń.

Wowwww,aż mnie ciarki przeszły.Na prawde dziwne

[cytat]Skoro to prawda co piszesz, to dlaczego nie przyszło Ci na myśl żeby włożyć do niej papier i po którejś z nocy sprawdzić czy rzeczywiście były wystukiwane klawisze ?...może chciał się ktoś z Tobą skontaktować i przekazać Ci jakąś wiadomość - np. przestań ku*wa chrapać...lub coś w ten deseń.

po prostu nigdy nie przeszło mi to przez myśl, nigdy sama nie wiem czemu. hmm może lepiej , że nie było żadnej kartki cholera wie co by się na niej pojawiło

w duchy nie wierzę ... ale - są takie miejca gdzie człowiek dziwnie się czuje . Wystarczy poczytac te opowiesci http://odkry(...)d=432137