W środowisku lekarskim występuje wiele nieporozumień co do posiadanego tytułu zawodowego – wciąż bardzo wiele osób posługuje się nieprawidłowo tytułem „lekarza medycyny”; zdarza się to najczęściej na pieczątkach opatrzonych tym tytułem lub skrótem „lek. med.”.

Zgodnie polskimi przepisami istnieją jedynie trzy tytuły zawodowe, w których występuje słowo „lekarz”; są to: lekarz, lekarz dentysta (ustawa z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, t.j. Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857 ze zm.) oraz lekarz weterynarii (ustawa z dnia 21 grudnia 1990 r. o zawodzie lekarza weterynarii i izbach lekarsko-weterynaryjnych, t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 767 ze zm.). Tytuł „lekarza medycyny” nie występuje w obrocie prawnym, gdyż nie może zostać zgodnie z przepisami nadany. Stosownie do § 4 pkt 1 i 2 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 1 września 2011 r. w sprawie tytułów zawodowych nadawanych absolwentom studiów, warunków wydawania oraz niezbędnych elementów dyplomów ukończenia studiów i świadectw ukończenia studiów podyplomowych oraz wzoru suplementu do dyplomu (Dz. U. Nr 196, poz. 1167) absolwentom jednolitych studiów magisterskich nadaje się tytuły zawodowe: lekarza – „po uzyskaniu efektów kształcenia określonych dla jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarskim” lub lekarza dentysty – „po uzyskaniu efektów kształcenia określonych dla jednolitych studiów magisterskich na kierunku lekarsko-dentystycznym”. Trzeba także nadmienić, że tytuł zawodowy „lekarza medycyny” nie był nadawany także wcześniej (sprawdziłem przepisy od 1992 roku).

Należy zatem stwierdzić, że w polskim systemie prawnym nie występuje tytuł „lekarza medycyny”, a skoro nie występuje to nic nie oznacza. W konsekwencji należy stwierdzić, że osoba posługująca się tym tytułem „lekarza medycyny” albo skrótem „lek. med.” wykazuje, że nie wie nawet jaki tytuł zawodowy uzyskała po studiach. Nadto, w pewnej specyficznej sytuacji procesowej może to stanowić dowód nieznajomości prawa.

Źródło: http://prawalekarzy.pl/

Apel. Dbajmy o dobre imie ludzi, którzy latami pracowali nauką na swoje tytuły. Nie rzucajmy doktorami na lewo i prawo. Okażmy szacunek lekarzom.
Dlatego - dobrą praktyką jest pomijanie tytułów jeśli nie wiemy jak je napisać, ani nie mamy pewności jaki ktoś ma tytuł.

Syrena a jak mówiłaś w szkole np.średniej do nauczyciela.pani nauczycielko czy pani profesor,która nic z profesury nie miała tylko magistra.

Tak się przyjęło.

Sam tytuł zawodowy lekarz jest prównywany do tytuły mgr - choć mówi się, iż studia medyczne to studia niepełne magisterskie (nie pisze się na nich, ani nie broni pracy).

Lekarz stomatolog - leczy zęby
Lekarz weterynarz - leczy zwierzęta
Lekarz medycyny - nie leczy medycyny !

Należy zatem stwierdzić, że w polskim systemie prawnym nie występuje tytuł „lekarza medycyny”, a skoro nie występuje to nic nie oznacza. W konsekwencji należy stwierdzić, że osoba posługująca się tym tytułem „lekarza medycyny” albo skrótem „lek. med.” wykazuje, że nie wie nawet jaki tytuł zawodowy uzyskała po studiach. Nadto, w pewnej specyficznej sytuacji procesowej może to stanowić dowód nieznajomości prawa.

I niech pozostanie ten lekarz medycyny,do którego i tak zwracamy się tytularnie"doktorze".

Lekarz medycyny - nie leczy medycyny !

Syreno, jeżeli ten człowiek, który faktycznie posiada tytuł naukowy doktora nie jest zakompleksiony i zna swoją wartośc, a słownik języka polskiego nie jest mu obcy, to czuje się normalnie/obojętnie, kiedy ktoś w jego obecności zwraca się do lekarza per doktorze. A to dlatego, że jak już wcześniej cytowałam "doktor" to nie tylko tytuł naukowy, ale także potoczne określenie lekarza i używanie go w tym kontekście nie jest żadnym błędem językowym!

Mik8. Medycyna pracy jest specjalnością. Taką samą jak kardiologia, chirurgia ogólna, okulistyka.

Stosując Twoją analogię. Powinien być lekarz kardiologii, lekarz chirurgi ogólnej, lekarz okulistyki.

Jest określeniem niestosownym.

Przypomnienie, uporządkowanie znaczenia i różnic tytułów we wzajemnym porównaniu.