14 Dywizjon Artylerii Samobieżnej w Jarosławiu, to jedyna jednostka artylerii stacjonująca na obszarze Województwa Podkarpackiego.

Na jej wyposażeniu znajdują się:
- haubice samobieżne "Goździk" (kalibru 122 mm);
- ciężarówki STAR z podwójnymi działkami automatycznymi kalibru 23 mm na pace;
- opancerzone amfibie BRDM-2 z zamontowanymi na dachu wyrzutniami izraelskich kierowanych pocisków przeciwczołgowych Spike LR.

Najnowszym nabytkiem jednostki, są oczywiście izraelskie pociski Spike LR. Mają zasięg 4 kilometrów, i zdolność do przebija 70 cm monolitycznej stali. Taki pocisk bez problemu może przebić frontowy pancerz rosyjskiego czołgu typu T-90A (o ile uda się go trafić).

Tak wygląda wyrzutnia:
https://commo(...)LR_3.jpg

Operator - ta śliczna Izraelka - obserwuje cel przez moduł optyczno-elektroniczy w 10-krotnym powiększeniu. Do wyboru jest obserwacja w trybie światła widzialnego (czyli normalny obraz) oraz tryb podczerwieni.
Po odpaleniu pocisku, steruje się nim tą małą kierownicą na której ona trzyma lewą rękę. Sygnał z kierownicy jest przesyłany do pocisku drogą radiową (wi-fi).

Cały zestaw waży 45 kilogramów. W polskich warunkach, można go zainstalować na BRDM-2 lub na transporterze "Rosomak" (bo są wysokie).

Co o tym myślicie ?

Myślę że Polska nie ma się czym bronić a zanim do pomocy w razie ataku dołączyły by państwa NATO z Polski nie byłoby co zbierać.
Dobrze myślę ?

Kto niby miałby atakować nasz kraj i w jakim celu ?

Dziwni z was ludzie.

Skoro mówimy o jednostce wojskowej stacjonującej w Jarosławiu, to chyba oczywiste że ma ona przeciwdziałać zagrożeniu z terytorium Ukrainy lub Białorusi.

[cytat][justify]Dziwni z was ludzie.

Po co niby te kraje miały by nas podbijać ?

@ ZSRR

Jak to po co ? Bo ich rządy wiedzą, że będziesz się o to pytał. Więc specjalnie zaatakują.

A na poważnie:
Białoruś i Ukraina nigdy nas nie zaatakują. Natomiast mogą zaatakować nas wojska rosyjskie, które przejdą przez ich terytorium. Zresztą Białoruś już na chwilę obecną jest de facto elementem rosyjskiego Zachodniego Okręgu Wojskowego, i wojska rosyjskie stacjonują na jej obszarze. O ile wogóle można mówić o czymś takim jak niepodległa Białoruś, w sytuacji gdy językiem urzędowym jest tam rosyjski...

P.S. Informacje zawarte w moim pierwszym poście, są nie do końca poprawne. Wyrzutnia nie komunikuje się z lecącym pociskiem za pośrednictwem sieci radiowej wi-fi, tylko za pośrednictwem światłowodu, który pocisk wlecze za sobą. Oczywiście jest to do pewnego stopnia ryzykowane, ponieważ jeżeli światłowód nie rozwija się dość płynnie, to rakieta może go urwać.

Poniżej wideo:
https://www.youtu(...)-wnIj7Go

[P.S. Informacje zawarte w moim pierwszym poście, są nie do końca poprawne. Wyrzutnia nie komunikuje się z lecącym pociskiem za pośrednictwem sieci radiowej wi-fi, tylko za pośrednictwem światłowodu, który pocisk wlecze za sobą. Oczywiście jest to do pewnego stopnia ryzykowane, ponieważ jeżeli światłowód nie rozwija się dość płynnie, to rakieta może go urwać.]



Heloł, tak błąd? Nie uchodzi takiemu znaffcy?

Tomaszu, twoje analizy i wywody są nic nie wartym bełkotem.

@ tristan87

Powiem tak: jak zrobisz dwa kroki do przodu, i jeden w tył, to jesteś krok do przodu.

Zaczynam wątpić w to czy naprawdę jesteś normalnym facetwm.

Reiker.eu ja już dawno zwątpiłem.Nie wypowiadam się w tematach Nachta aby nie prowokować głupiej dyskusji.

Dobra, dobra, nie zaśmiecajcie tematu Wyjaśnij mi Nacht w jakim celu miały by nas te wojska Rosyjskie atakować ?

reiker i feniks

A wiecie, że niemiecki karabin automatyczny Sturmgewehr 44 to bez wątpienia konstrukcja przełomowa, z jednej strony kończąca wieloletnie wysiłki i prace nad stworzeniem uniwersalnej indywidualnej broni strzeleckiej, z drugiej zaś otwierająca nowy rozdział w historii uzbrojenia piechoty. Jako ciekawostkę warto wspomnieć, iż niemiecki karabin szturmowy był całkiem licznie reprezentowany w arsenale powojennych polskich partyzantów, co potwierdzają zwłaszcza oryginalne fotografie. Przed 1945 rokiem StG 44 w zasadzie nie spotykano wśród członków podziemia, co wynikało po części z faktu, iż trafił na front w większych ilościach stosunkowo późno. Poza tym nową broń przydzielano pierwszoliniowym jednostkom frontowym, z tymi zaś nieczęsto walczyli partyzanci, i wobec tego nie trafiała ona do nich w formie zdobyczy. Sytuacja zmieniła się, kiedy przez Polskę przetoczył się front, niemiecka armia uległa zagładzie i pozostawiła po sobie olbrzymie ilości uzbrojenia, którego część podjęły organizacje podziemne. "Szturmów" używano chętnie do czasu wyczerpania się oryginalnej amunicji.Wy co tym sądzicie?

nacht ty jeszcze u psychiatry nie byłeś jaka szkoda skad ty tematy takie bierzesz ty sie powinneś leczyć człowieko z tej nienawiści do wszystkiego na wszystkim sie znasz był tu taki el banan pisał takie same bzdury jak ty piszesz

zdz737 nie siej propagandy pisząc o bananowym chłoptasiu w czasie przeszłym, ten typek udziela się tu nadal pod szyldem "Dobra Zmiana"

No tego stylu nie da się podrobić, zmiana nicków nic tu nie da.
W pewnym sensie jest pożyteczny, jest jak Hitler dla III Rzeszy.
Zwiększa mobilizacje i determinacje w szeregach przeciwników

Wykastrować go i będzie po problemie. Wykastrowany jest mniej awanturujący się już w roku 1942 w Niemczech kastrowano takich osobników jak "nacht".

Poniżej możecie zobaczyć satelitarne zdjęcie koszar 14 Dywizjonu Artylerii Samobieżnej w Jarosławiu:

https://goo.gl/maps/GvfZZJsZAcr

Nacht, nie odpowiedziałeś na moje pytanie - jakim celu miały by nas te wojska Rosyjskie atakować ?

Ten dywizjon to tylko tak dla picu tam stoi.
Wystarczy Ukraińcom ze wschodnich województw obiecać, że przyłączymy ich do Polski, damy robote, opieke zdrowotna i szkolnictwo na naszym poziomie i jeszcze 500+ i sami rozbroją swoje wojska i podprowadzą na sznurku do granicy wraz z wynikami referendum akcesyjnego.
No chyba, że wojsko przywitałoby ich kwiatami i grochówka, bo im tez umierać w Donbasie za wielka Ukraine się nie chce.
Tylko finansowo byśmy tego nie udźwignęli.

@ ZSRR

A po co ma się ubezpieczenie ? Na wszelki wypadek.
Gdyby coś się stało, niezależnie od tego dlaczego.

Generalnie mamy na wschodnich rubieżach Województwa Podkarpackiego trzy jednostki:

- 5 Batalion w Przemyślu (piechota zmechanizowana na ex-radzieckich bojowych wozach piechoty typu BMP-1);

Poniżej takie właśnie BMP-1... i skutek trafienia z RPG-7:

https://www.youtu(...)Tdcju-aQ

- 1 Batalion Czołgów we wsi Żurawica, 9 km na północ od Przemyśla, mający na stanie 20 ex-radzieckich czołgów typu T-72M1;

- 14 Dywizjon Artylerii Samobieżnej w Jarosławiu (opis w pierwszym poście tego tematu).

Najgorzej stoimy z obroną przeciwlotniczą. W Jarosławiu mają na magazynach kilka ręcznych wyrzutni przeciwlotniczych typu "GROM", ale to raczej do samoobrony własnej, ponieważ ich zasięg skuteczny wynosi 3 km.

Uważam że Spike to dobry zakup. Tego typu broń skutecznie wyrównuje braki w broni pancernej. Można je przewozić w każdym samochodzie, trudno ustalić gdzie organizowana jest obrona (nawet drony nie zaglądną pod pokrywę bagażnika). Brakuje nam rakiet przeciwlotniczych odpowiednika S300 czy Patriot, do zapewnienia bezpieczeństwa w powietrzu. Ale i Gromy to już coś, w przypadku śmiglowcow, czy nisko lecących samolotów. Ogólnie dzisiejsze czasy to rakiety pozwalające razić cele z odległości, precyzyjnie. Co do tego pytania kto nas miałby napadać- dzisiaj może nikt - co będzie jutro nikt nie wie. Zawsze może objawić się sąsiad z prezydentem który wspierany przez propagandę w mediach może zmilitaryzować społeczeństwo. A potem może się potoczyć jak w 39 (wtedy naraz dwóch sąsiadów połakomiło się na nasz kraj). Cały problem w tym że jak się pojawi ryzyko, to zanim zbierze się sejm, politycy podejmą decyzję - będzie po ptakach. Dlatego trzeba się zbroić w imię pokoju. Jeśli tego teraz nie zrobimy to potem nie uda się nadrobić straconego czasu.

"GROM-y" są idealne do odpierania ataków helikopterów szturmowych, i nisko lecących samolotów wielozadaniowych.

- Ściągasz gumową osłonę wylotu wyrzutni;
- Włączasz zasilanie z baterii termicznej;
- Odbezpieczasz spust;
- Celujesz i naciskasz spust.
Przygotowanie wyrzutni i odpalenie rakiety zajmuje max. 1 minutę.

Jeżeli helikopter lub samolot nieprzyjaciela pojawia się po raz pierwszy, to nie warto się śpieszyć. Lepiej przygotować się na spokojnie, zajmując pozycję odpowiednią do kierunku z którego nadleciał, i zdjąć go gdy będzie robił drugie podejście.

Poniżej taki właśnie "GROM":
http://1.bp.(...)934b.JPG

To na czym żołnierz trzyma lewą rękę, to właśnie bateria.
Za nią jest widoczna rączka dźwigni. Jej uniesienie do góry, powoduje włączenie zasilania wyrzutni. Bezpiecznik spustu jest przy spuście.

Generalny plan działania wygląda następująco:

1. Przy użyciu wyrzutni "GROM", odeprzemy ataki lotnictwa nieprzyjaciela;

2. Nasze F-16 zniszczą stanowiska artylerii nieprzyjaciela, przy użyciu kierowanych i niekierowanych bomb lotniczych;

3. Przy użyciu pocisków Spike LR, zatrzymamy pojazdy opancerzone nieprzyjaciela.

I wojna wygrana.

W zwiazku z tym że pod Kańczugą ma zostać utworzona specjalna jednostka szybkiego reagowania,chciałem wam przybliżyć broń którą mają mieć na wyposażeniu żołnierze tej formacji. Nieoficjalnie wiadomo ze dowdoca tej formacji ma zostac Tosiek Macierewicz

Źródło- wikipedia.

Miecz świetlny – w uniwersum Gwiezdnych Wojen tradycyjna broń rycerzy Jedi, później używana także przez Mrocznych Jedi i Sithów. Zbudowanie własnego miecza świetlnego jest jednym z ważnych etapów na drodze do uzyskania tytułu Padawana Jedi. Zanim to nastąpi, młodzi uczniowie korzystają z mieczy treningowych, a z upływem czasu mistrz zdradza swojemu uczniowi tajniki budowy "prawdziwego" miecza.

Budowa i działanie

Elegancka broń na bardziej cywilizowane czasy. – Obi-Wan Kenobi

Typowy miecz świetlny to 20‒30-centymetrowej długości rękojeść (podobna do rękojeści rakiety tenisowej) wyposażona w emiter na jednym z końców. Po uruchomieniu miecza za pośrednictwem umieszczonego na rękojeści przycisku, emiter wytwarza ostrze energetyczne o długości około jednego metra. Broń ta może łatwo przeciąć większość znanych w Galaktyce materiałów. Ostrze może również służyć do odbijania wiązek z blastera.

Do materiałów i obiektów odpornych bądź częściowo odpornych na działanie miecza świetlnego należą:

żelazo mandaloriańskie
niektóre specjalne, wyjątkowo odporne stopy metali stosowane do konstrukcji okrętów kosmicznych
niektóre typy osłon energetycznych
skorupa orbalisków
niektóre typy broni białej wzmacnianej metodami alchemicznymi z użyciem Mocy
cortosis – nietrwały metal występujący zazwyczaj w postaci rudy, który w zetknięciu z ostrzami większości mieczy świetlnych na pewien czas je dezaktywuje
skóra bestii Zillo, której łuski nie da się przeciąć mieczem świetlnym

Warianty

Podstawowy typ miecza świetlnego to opisana powyżej broń o pojedynczym ostrzu. Znane są jednak odstępstwa od tej formy, spośród których najczęstsze to:

miecz o dwóch ostrzach wysuwających się z przeciwległych końców rękojeści (zazwyczaj około trzykrotnie dłuższej, niż w modelu „standardowym”)[1]; niektóre z tego typu mieczy mogą być rozłączane i służyć jako dwie pojedyncze bronie
krótki miecz (tzw. shoto) stosowany przez niektórych mistrzów szermierki jako broń dodatkowa, trzymana w drugiej ręce
miecze treningowe o ostrzach wywołujących jedynie lekkie oparzenia
liczne wersje indywidualne, dostosowane do specyficznej budowy fizycznej ich posiadaczy lub egzotycznych sposobów walki, np. krótki miecz Yody, ciężki Gorca lub szermiercze ostrze o zagiętej rękojeści Dooku.

Części miecza świetlnego

Rękojeść stanowiąca obudowę mieszczącą wewnątrz wszystkie komponenty – jej dokładna budowa, materiał oraz wykończenie zależą w dużym stopniu od twórcy miecza oraz dostępności odpowiednich komponentów, czasami wykonywana była z materiału odpornego na przecięcie aby nie dopuścić do uszkodzenia broni w trakcie potyczki choć w egzemplarzach „ubogich” często stosowano zwykłe powszechnie dostępne metale.
Bateria – miecze świetlne budowane w okresie około 5000 lat BNH posiadały baterię zewnętrzną – noszoną zazwyczaj przez Jedi przy pasie i połączoną kablem z rękojeścią broni. W późniejszych odmianach tej broni bateria jest pojemna, mała i z reguły nie wystaje na zewnątrz obudowy. Bateria miecza świetlnego nie potrzebuje częstego ładowania, gdyż emitowana przez broń energia nie powraca do niej tylko w przypadku przecinania rozmaitych powierzchni itp.
Kryształ główny[2] – skupia i tworzy klingę miecza świetlnego, decyduje o wielu jej właściwościach, w tym o kolorze.
Kryształy dodatkowe – mogą nadawać ostrzu inne specyficzne właściwości. Zdarzały się miecze świetlne, których właściciele montowali wewnątrz system pozwalający na zamianę lub włączenie w obwód dodatkowego kryształu – ostrze takiej broni mogło być dzięki temu na przykład wydłużane i skracane.
Soczewka – jej celem jest ostateczne skupienie promienia przed wyemitowaniem go na zewnątrz miecza.
Emiter – „system wylotowy” wpływający na szerokość oraz długość ostrza.
Regulator mocy – umożliwia regulowanie przepływu mocy, a więc siły ostrza, co jest istotne podczas treningów uczniów Jedi.
Włącznik – najczęściej spotykane to włączniki pozycyjne lub w formie przycisku; w niektórych mieczach puszczenie go powoduje wyłączenie ostrza, w innych – nie. Znany jest przypadek Mrocznego Jedi, który włączniki mieczy świetlnych umieszczał wewnątrz ich rękojeści – celem takiego działania było umożliwienie uruchamiania ich jedynie Mocą.
Zaczep – nie jest tak istotny jak inne części, lecz przydaje się do przypinania miecza do pasa.

LightsaberCollection.svg
Kolory ostrzy

W filmach i większości innych źródeł z serii Gwiezdnych wojen postaci negatywne korzystają zazwyczaj z mieczy świetlnych o czerwonych ostrzach. Inne najpopularniejsze kolory, z reguły przysługujące bohaterom pozytywnym, to niebieski, zielony, fioletowy, żółty oraz pomarańczowy. Są jednak wyjątki w grze Dark Forces II gdzie negatywne postacie, poza Jerecem i Mawem posiadają miecze o innych kolorach ostrzy: Yun włada mieczem o żółtym ostrzu Gorc i Pic pomarańczowymi, Sariss niebieskim, a Boc dwoma fioletowymi. Praktycznie jednak możliwe jest wykonanie miecza o ostrzu dowolnego widzialnego koloru – zależy to od wykorzystanych w jego budowie kryształów: głównego i dodatkowych. Do najrzadszych kolorów mieczy należą srebrny, złoty, seledynowy, czy czarny[3].
Proces wytwarzania miecza świetlnego

I see you have constructed a new lightsaber. Your skills are complete. Indeed you are powerful, as the Emperor has foreseen. – Widzę, że zbudowałeś nowy miecz świetlny. Twoje umiejętności są kompletne. Istotnie jesteś potężny, jak to przewidział Imperator – Darth Vader do Luke Skywalkera

Chociaż na przestrzeni kilku tysięcy lat w konstrukcji miecza świetlnego dokonał się znaczący postęp, to sama budowa nie uległa wielkiej modyfikacji. Układ i elementy składowe pozostały praktycznie te same. Zasadniczo znając schemat i mając dostępne odpowiednie podzespoły możliwe jest wykonanie tej broni w przeciągu paru godzin a nawet kilkudziesięciu minut nawet dla osoby niespecjalnie wtajemniczonej w arkana Jedi czy Sith, jednak aby ta broń miała pożądane właściwości, była operatywna a przede wszystkim niezawodna, niezbędne są specjalne przygotowania i zabiegi.

Pierwszy „prawdziwy” miecz (nie licząc treningowych), jeszcze jako Padawan praktykujący pod okiem Mistrza, młody adept otrzymywał od swojego Mistrza lub też (co było również przyjęte, o ile istniała taka możliwość) od kogoś z rodziny kto był Rycerzem lub Mistrzem Jedi, zwykle od ojca. Z czasem i w miarę nabywania doświadczenia, zwykle po pomyślnym zaliczeniu prób, przed samym pasowaniem na Rycerza Jedi, młody adept był wtajemniczany w szczegóły wykonywania miecza. Jedną z ostatnich prób, często wykonywanych pod bacznym okiem Mistrza, było zdobycie odpowiedniego kryształu. Przed ceremonią pasowania na Rycerza Jedi, aby stać się pełnoprawnym i już samodzielnym członkiem Zakonu, młody Rycerz przystępował do konstrukcji swojego pierwszego, całkowicie własnego, miecza świetlnego. Drugi, bardziej wyspecjalizowany i zaawansowany miecz był wykonywany dla potwierdzenia rangi Mistrza Jedi, również po pomyślnym zaliczeniu prób, tym razem zleconych przez Radę Zakonu.

Należy zaznaczyć iż miecz świetlny to broń wysoce zindywidualizowana. Przystępując do właściwego wytwarzania (zakładając że wszystkie niezbędne elementy już zostały zgromadzone), przyszły właściciel dokonywał obróbki najważniejszego elementu – kryształu. Aby w pełni zintegrować się z przyszłą bronią, przez kilka tygodni wprowadzał się w stan medytacji i nasycał kryształ własną Mocą. Był to bardzo ważny etap, utworzenie odpowiedniej geometrii koncentrującej wiązkę w porównaniu z całym tym procesem było zupełnie nieznaczącym detalem. To coś co można by porównać z długotrwałym i mozolnym wykuwaniem klingi tradycyjnego miecza. Następnie, mając już cały ten proces za sobą (zwykle wiedział kiedy kryształ jest już gotowy) dokonywał (zazwyczaj również przy pomocy Mocy) ostatecznego złożenia miecza.

Zarówno Jedi jak ich wrogowie Sith, wykonywali miecze w bardzo podobny sposób. Do różnic zaliczało się m.in. zarówno wspomniane sztuczne hodowanie kryształu wspomagane alchemią jak też posługiwanie się ciemną stroną Mocy przez Sithów.