Odkąd pamiętam zawsze podziwiałam i zachwycałam się motocyklami typu: cruizer,chopper i harley. Moim marzeniem było, gdy już podrosnę móc podróżować na takiej pięknej maszynie,z ukochaną osobą.Nadszedł w końcu dzień,kiedy marzenie się spełniło.Spotkałam na swej drodze moją drugą połowę,która dzięki mnie spełniła swoje marzenie,skrywane od młodych lat,by posiadać takie cudo w garażu.Nigdy nie zapomnę dnia, kiedy mój ukochany mnie zaszokował i zabrał do salonu motocykli,pod niby pozorem "tylko obejrzenia i popatrzenia sobie na nie". Kupił ,zapłacił i niedługo potem nasza Yamaha V Star Silverado 650 błyszczała w garażu. Nasze "Maleństwo" potrzebowało kilku zabiegów kosmetycznych i małych dodatków,by oczarowało nas do reszty. Na chwilę obecną potrzebujemy tylko gmoli. Nasze początki jazdy też były trudne i pełne strachu. Dla mnie to był mój pierwszy raz w roli Kanapówki,a dla mojego faceta test sprawnościowy i zwykłe przyzwyczajenia prowadzenia maszyny z dwoma osobami.Miałam straszny problem z równowagą i utrzymaniem ciepła,ponieważ jestem strasznie lodowatą kobietą. Z czasem nabraliśmy oboje wprawy i pewności. Do tej pory zwiedziliśmy tyle pięknych miejsc,tyle zdjęć widnieje w naszych albumach,tyle spotkało nas śmiesznych,a zarazem nerwowych przygód. Mimo to nie zamieniłabym motocykla na auto. Dla mnie samochód to istny koszmar zamkniętej klatki,nie mówiąc już o chorobie lokomocyjnej. Każda wyprawa to tajemnica i magia. Nasz "stalowy rumak" porywa nas i niesie w nieznane. Idealny transport dla dwóch dzikich i wolnych Wilków. Każdy sobie myśli,że kanapówka to tylko sobie siedzi,ładnie wygląda na tle kierowcy i podziwia widoki dookoła. Absolutnie się z tym nie zgadzam. Najlepszą wizytówką jest nasza Yamaha,mój motocyklista ją upiększa,a ja jestem jego słodkim dodatkiem. Dla mnie zawsze lepszymi kierowcami będą mężczyźni i ich pragnę widywać za kierownicą. Mnie nigdy nie ciągnęło do bycia motocyklistką, ale wracając do tematu to kanapówka powinna być "trzecim okiem" prowadzącego pojazd. Nie mam czasu na podziwianie widoków,gdy poruszamy się po naszych "polskich" drogach. Zawsze jestem czujna i ostrzegam mojego faceta przez intercom,gdy coś się dzieje. Poza tym uważam,że w tego rodzaju motocyklach liczy się ich piękno,wygoda i charakter,a nie szybkość i wielka moc. Nie lubię sportowych motocykli ani takiego tempa jady. Dla mnie nasza Yamaha to wolność,radość,odwaga,dzikość serc i siła. Takie właśnie emocje towarzyszą mi podczas każdej naszej wyprawy i zawsze pamiętam o prowiancie na drogę. Nastała jesień i zima,których nie znoszę i pozostało nam odwiedzać nasze "dziecko" w garażu. Ubrania spoczywają głęboko w szafie i czekają na początki sezonu. Bardzo cenimy oboje komfort i bezpieczeństwo jazdy. Nam się nigdy nie śpieszy,bo i tak dotrzemy do celu. Ta pasja jest wspaniała i nie sposób o tym pisać,póki samemu się nie spróbuje. Pozostanie na zawsze w naszych sercach i myślach. Chcę podziękować mojemu facetowi,że wrócił mnie do życia i przy nim mogę być spełniona,szczęśliwa i w 100% sobą. Kocham bardzo Yamahę,naszego psiaka,ale najbardziej na świecie kocham mojego "harleyowca". Pozdrawiam wszystkich czytelników.

Wilczyca

hej Wilczyco byliście może w radawie na zlocie w tym roku ? jeżeli Was tam nie było to polecam serdecznie odwiedzić to miejsce, istny raj na ziemi

Widać pasję w tym jak to opisujesz. Niemniej jednak osobiście wydaje mi się to troche płytkie. "Znajdę faceta który kupi fajny motocykl i będzie mnie woził na wycieczki, a ja będe się czuła panią życia...". Mimo wszystko nie oceniam bo może źle się na to wszystko zapatruje. Szerokości i wycieczki dookoła świata życzę.

Brawo.Ja po prostu uwielbiam takich ludzi z pasją.Mogę słuchać takich osób godzinami,wspaniale opowiadają o swoim hobby,to jest naprawdę piękne.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego

Czy ja wiem?
Mam taką znajomą która też miała takie marzenia ale w stosunku do wypasionego auta.
Jak mi to opowiadała bardzo podobnym tekstem to pomyślałam ech Ty blacharo.
W tym przypadku widze pewną analogie.

Moniko,gratuluję Ci pasji,pielęgnuj ją bo to super sprawa.A z tego co piszą osoby pokroju toratoratora to po prostu się śmiej.
Pozdrawiam

Mam podobnie. Ale z samochodami.
Jeździmy z mężem non-stop i wszędzie.
Ale dla mnie prawdziwą wolność daje własnie samochód- ciepło, sucho, miło i przytulnie i jedziemy gdzie chcemy i kiedy tylko chcemy.
Nawet w ulewę czy ogromny mróz. To jest właśnie dla mnie prawdziwa wolność.

PS. Zawsze chciałam mieć na imię Monika
Pozdrawiam a na jesień i zimę polecam w zastępstwie inaczej spojrzeć na autko które przez rutynę codzienności straciło wiele uroku.

A ja szczerze zazdroszczę, też chciałbym żeby jakaś laska kupiła jakąś wypasioną brykę i woziła mnie po całym świecie.

reńka395 byłaś w standardzie jako ozdobny pokrowiec prawego siedzenia w samochodzie, czy twój men musiał za ciebie dopłacić?